Odeszła Wisława Szymborska
Zamieszczone przez kak | Kategorie Relacje
Nie wiem, czy większość naszego społeczeństwa interesuje się poezją? Na pewno pamiętamy ze szkoły: Mickiewicz, Słowacki, ale czy coś jeszcze? Wiersze Wisławy Szymborskiej – do których przeczytania, miejmy nadzieję, popchnie nas chociażby ciekawość w związku z dużą ilością informacji o niej we wszystkich środkach masowego przekazu – są wyjątkowe. Jak używając niewielu słów można tak wiele wyrazić! Po co wielkie rozprawy, referaty?
Wisława Szymborska jedna z najbardziej cenionych poetek, laureatka literackiej Nagrody Nobla z 1996 roku, w lipcu skończyłaby 89 lat, zmarła 1 lutego.
Już wszystko, co można o niej powiedzieć, zostało powiedziane i napisane.
Wczorajsza uroczystość żałobna na cmentarzu Rakowickim też robiła wrażenie. Odbyła się przy dźwiękach piosenek Elli Fitzgerald na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie, uczestniczyło w niej ok. 8 tys. osób. Zamiast hejnału, z wieży Bazyliki Mariackiej trębacz odegrał melodię do słów wiersza poetki „Nic dwa razy”. Zgodnie z wolą Wisławy Szymborskiej ceremonia miała świecki charakter.
Opracował: KAK
Trzeba patrzeć przez serce
By widzieć więcej By zamiast kształtu dłoni zobaczyć Pełne ciepła ręce. Trzeba przez serce spojrzeć Przez jego oczy wnikliwe By koloru oczu nie dojrzeć Ale spojrzenie życzliwe. Trzeba przez serce spoglądać Otworzyć jego wieka By nie widzieć jak kto wygląda Ale ile ma w sobie z człowieka. Trzeba sercem zobaczyć I dobrze zapamiętać Nie rysy czyjeś twarzy Ale to że ta twarz była uśmiechnięta. Trzeba przez serce spojrzeć Ono najwyraźniej widzi To co najważniejsze odbicie swoje. By widzieć nie wystarczy tylko patrzeć By widzieć sercem patrzeć trzeba Ono widzi to co naprawdę jest ważne W małej kropelce – odbicie nieba...Wisława Szymborska
Tagi: Kultura
10 lutego 2012 godz. 17:12
Poezja to też życie
Człowiek wilkiem
Człowiek wilkiem bywa,
Z drugiego się naigrawa.
Często nie patrzy do lustra.
Choć pełen pychy to dusza jego pusta.
Przyjemność ma z nieszczęścia drugiego.
Cieszy się gdy droga prowadzi do złego.
Po trupach dążymy do celu,
Raniąc i krzywdząc tak wielu.
Człowiek napotkane przeszkody omija.
Na słowa krytyki syczy jak żmija.
Przebiegły i podstępny bywa,
Choć wilkiem i lisem się nie nazywa.
I jeszcze jeden jeżeli się zmieści :
Człowiek jest niczym piękny kwiat
Piękny tylko przez chwilę, bo piękność tak szybko przemija
Wiosna się rodzi, wszystko rozkwita
Jest to czas dzieciństwa, radości, młodzieńczego uśmiechu i szaleństwa
Wiosną stawiamy pierwsze kroki
Latem dojrzewamy, staramy się brać z życia jak najwięcej
Kochamy, lubimy, bywa, że nienawidzimy
Lato to czas pierwszej miłości i szczenięcego zakochania
Jesienią jesteśmy już jak dojrzały piękny kwiat
Zakładamy rodziny, pracujemy
Zima to czas starości
Dopiero wtedy doceniamy, jak piękne jest życie
To wtedy właśnie dostrzegamy, jak nasza ludzka wędrówka po ziemi jest krótka